Το πιο σπάνιο και ακριβό αμάξι του κόσμου

Ο Έντσο Φερράρι δεν ενδιαφερόταν αρχικά στην ιδέα παραγωγής αυτοκινήτων δρόμου, όταν ίδρυσε τη Scuderia Ferrari το 1929, με έδρα τη Μόντενα. Η ονομασία Scuderia Ferrari (κυριολεκτικά «Στάβλος Φερράρι») συνήθως χρησιμοποιείται για την ομάδα της Ferrari. Η Ferrari αγόρασε, προετοίμασε και χρησιμοποίησε αγωνιστικά αυτοκίνητα Alfa Romeo για οδηγούς αγωνιστικών αυτοκινήτων. Το 1933 η Alfa Romeo απέσυρε την αγωνιστική ομάδα της και η Scuderia Ferrari ανέλαβε στη θέση της. Η Scuderia απέκτησε τα αυτοκίνητα των Grand Prix με τις τελευταίες προδιαγραφές της Alfa Romeo και πήρε πολλούς διάσημους οδηγούς όπως οι Τάτσιο Νουβολάρι και Ατσίλε Βάρτσι. Το 1938 η Alfa Romeo επανήλθε στους αγώνες αυτοκινήτου, σχηματίζοντας την Alfa Corse στο Μιλάνο και προσέλαβε τον Έντσο Φερράρι ως διευθυντή του νέου αγωνιστικού τμήμαυος. Ως εκ τούτου, η Scuderia Ferrari διαλύθηκε.

Το Σεπτέμβριο του 1939 ο Έντσο Φερράρι αποχώρησε από την Alfa Romeo υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιήσει το όνομα Ferrari, σε συνδυασμό με αγώνες ή αγωνιστικά αυτοκίνητα, για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια. Λίγες μέρες αργότερα ίδρυσε την Auto Avio Costruzioni (AAC), με έδρα τις εγκαταστάσεις της παλαιάς Scuderia Ferrari. Η νέα εταιρεία φαινομενικά παρήγαγε εργαλειομηχανές και εξαρτήματα αεροσκαφών. Το 1940 η εταιρεία κατασκεύασε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο εμπεριέχοντας την ονομασία Ferrari, το Tipo 815, βασισμένο σε πλατφόρμα της Fiat. Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρείας και συμμετείχε στους αγώνες Mille Miglia, αλλά λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ελάχιστο ανταγωνισμό. Το 1943 το εργοστάσιο της Ferrari μεταφέρθηκε στο Μαρανέλλο, όπου και παραμένει από τότε. Το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από τους Συμμάχους και στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε συμπεριλαμβανομένων των έργων για την παραγωγή αυτοκινήτων δρόμου.

Ferrari 125 S

Το πρώτο αυτοκίνητο της μάρκας Ferrari ήταν το 125 S του 1947, με κινητήρα 1.5 L V12. Ο Έντσο Φερράρι απρόθυμα κατασκεύαζε και πωλούσε τα αυτοκίνητα του, με σκοπό να χρηματοδοτήσει τη Scuderia Ferrari. Το όνομα Scuderia Ferrari επανήλθε υποδηλώνωντας τα εργοστασιακά αγωνιστικά αυτοκίνητα, διακρίνοντάς τα έτσι από τα αυτοκίνητα προς πώληση. Το 1960 η εταιρεία αναδιοργανώθηκε ως νομική μορφή με την επωνυμία SEFAC S.p.A. (Società Esercizio Fabbriche Automobili e Corse). Στις αρχές του 1969, η Fiat αγόρασε το 50 τοις εκατό των μετοχών της Ferrari. Αυτό ως αποτέλεσμα είχε την αύξηση των διαθέσιμων επενδυτικών κεφαλαίων, οπότε άρχισαν οι εργασίες ταυτόχρονα για την επέκταση του εργοστασίου που προορίζονται για τη μεταφορά της παραγωγής της Ferrari από το εργοστάσιο της Fiat στο Τορίνο με κινητήρα Fiat Dino. Το νέο μοντέλο αύξησε την επενδυτική κλίμακα της Ferrari δίνοντάς της ώθηση.

Ferrari Enzo

Το 1987, ο Έντσο Φερράρι επέβλεπε το λανσάρισμα της Ferrari F40, του τελευταίου νέου μοντέλου της Ferrari που θα παρουσιαζόταν πριν από το θάνατό του, το 1988, και αναμφισβήτητα ένα από τα πιο διάσημα supercars που κατασκευάστηκε ποτέ. Την ίδια χρονιά, το 1988, το μερίδιο της Fiat στη Ferrari επεκτάθηκε στο 90 τοις εκατό. Το 1989 η εταιρεία μετονομάστηκε σε Ferrari S.p.A.

Από το 2002 έως το 2004, η Ferrari παρήγαγε την Enzo, το γρηγορότερο μοντέλο της εκείνο το διάστημα, το οποίο εισήχθη στην αγορά και ονομάστηκε προς τιμήν του ιδρυτή της εταιρείας, Ferrari Enzo Ferrari. Κανονικά θα έπρεπε να είχε ονομαστεί F60, συνεχίζοντας από τις F40 και F50, αλλά η Ferrari ήταν τόσο ευχαριστημένη με αυτό, οπότε η ονομασία Enzo παρέμεινε. Αρχικά είχε προσφερθεί στους πιστούς και σταθερούς πελάτες, κάθε ένα από τα 399 (μείον την 400η που δωρήθηκε στο Βατικανό για φιλανθρωπικούς σκοπούς) στην τιμή των $650.000 ανά τεμάχιο (που ισοδυναμεί με £400.900). Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2012, συνολικά 964 αυτοκίνητα Ferrari (αξίας πάνω από $162 εκατ (που ισοδυναμεί με £99.950.000) παρακολούθησαν την εκδήλωση Ferrari Driving Days στην πίστα του Σίλβερστοουν (Silverstone Circuit) και παρέλασαν γύρω από την πίστα πραγματοποιώντας παγκόσμιο ρεκόρ.

Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Ferrari, Λούκα ντι Μοντετσέμολο, παραιτήθηκε από την εταιρεία μετά από 23 χρόνια, το οποίος διαδέχθηκε ο Αμαντέο Φελίσα και, τέλος, στις 3 Μαΐου του 2016 παραιτήθηκε ο Αμαντέο και τον διαδέχθηκε ο Σέρτζιο Μαρτσιόνε, διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Fiat Chrysler Automobiles (FCA), μητρική εταιρεία της Ferrari. Στις 29 Οκτωβρίου του 2014, ο όμιλος FCA, που προέκυψε έπειτα από τη συγχώνευση μεταξύ των κατασκευαστών Fiat και Chrysler, ανακοίνωσε τη διάσπαση της μάρκας πολυτέλειας Ferrari. Ο στόχος ήταν να μετατρέψει τη Ferrari σε μία ανεξάρητη μάρκα, η οποία θα πωλούνταν με το 10 τοις εκατό της αρχικής δημόσιας προσφοράς το 2015. Η αρχική τιμή της δημόσιας προσφοράς της Ferrari ήταν στα $52 ανά μετοχή, μετά το κλείσιμο της αγοράς στις 20 Οκτωβρίου του 2015.

Η διάσπαση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015, με την ίδρυση της Ferrari N.V. (μιας εταιρείας που έχει συσταθεί στην Ολλανδία) ως η νέα εταιρεία συμμετοχών του ομίλου της Ferrari και η μετέπειτα πώληση από FCA του 10 τοις εκατό των μετοχών σε αρχική δημόσια προσφορά και την ταυτόχρονη εισαγωγή των κοινών μετοχών στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (NYSE). Μέσα από τα υπόλοιπα βήματα του διαχωρισμού, το ενδιαφέρον της FCA στην επιχείρηση της Ferrari διανεμήθηκε στους μετόχους της FCA, ενώ το 10 τοις εκατό συνέχισε να ανήκει στον Πιέρο Φερράρι. Η διάσπαση ολοκληρώθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2016.

Πηγη: www.wikipedia.org